Een interreligieuze mysticus, zo kan je Bede Griffiths omschrijven. Toen deze Britse Benedictijnse monnik halverwege de twintigste eeuw in India terecht kwam, werd hij één van de boegbeelden van de christelijke ashram beweging. In zijn eigen Shantivanam ashram werd een christelijk kloosterleven geheel verweven met hindoegebruiken. Hij verdiepte zich in de Indische tradities en kwam zo tot een mystieke en non-duale interpretatie van het christendom die duizenden mensen over de hele wereld aansprak. Velen bezochten hem in zijn ashram, anderen lazen zijn boeken. Zijn perennialistische kijk op religie was dan ook van grote invloed op de hedendaagse spiritualiteit – zeker in christelijke kringen.
De afgelopen maanden verdiepte Jonas zich in het hele oeuvre van Griffiths. Het leek hem dan ook een goed idee om samen met Paul enkele van Griffiths kernconcepten te bespreken en na te gaan hoe we zijn versmeltende interpretatie van hindoeïsme en christendom precies kunnen begrijpen. Meer nog, op één van zijn vele reizen naar India kwam Paul ooit in de Shantivanam ashram terecht waardoor hij Bede kort ontmoette. Hij wist in eerste instantie niet wie het was, maar later werd het hem duidelijk en zoveel jaren later beaamt hij nog steeds wat zo vaak over de christelijke sannyasin werd gezegd: dit was een man die tot een dieper spiritueel niveau was doorgedrongen. Hij straalde iets uit wat je maar zelden in mensen ontwaart.
——
'Groetjes uit Shambhala' is een productie van Volzin.